[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ter. Kościół zostanie szybko, gwałtownie chwycony i przeniesiony ze sfery ziemskiej do poza-
139
Czynność gromadzenia wiernych, niejednokrotnie przedstawiana jest przy pomocy obrazu żniw (Iz 27, 12-
13; Jl 4, 13; Mt 13, 30.39; Obj 14, 14-16).
140
Z czterech krańców świata (Mt 24, 31; Mk 13, 27).
141
Czynność zabrania Kościoła została kilkakrotnie przyrównana do aktu złodziejskiego (Mt 24, 43; 1 Tes 5, 2;
2 Pt 3, 10; Obj 3, 3; 16, 15). W wizji opisującej porwanie Syna (Obj 12, 5) nie został ukazany sprawca porwa-
nia (Chrystusa ujrzą jedynie ci, którzy zostaną porwani, natomiast obserwator zewnętrzny nie będzie mógł Go,
czyli nocnego złodzieja , dojrzeć).
142
Według Obj 11, 15 w czasie 7. trąby nadejdzie Królestwo Boże, a według Ak 17, 20 Królestwo Boże nie
nadejdzie w sposób zauważalny. Faryzeusze pytając o nadejście tego Królestwa mieli na myśli eschatologiczne
królestwo mesjańskie, nie zrealizowanego podczas pierwszego pobytu Chrystusa na ziemi (por. Ak 23, 51).
143
Podobnie jak zmartwychwstały Chrystus, oraz Jego wniebowstąpienie oglądane były jedynie przez Jego
naśladowców.
144
Podobnie: A. Santorski, Eschatologia, Warszawa 1991, ss. 37-38; P. Evdokimow, Od śmierci do życia,
Novum 11/1979, s. 65.
Wydarzeniami historycznymi są jedynie te, które można wyjaśnić z punktu widzenia rozumowania przyczyno-
wo-skutkowego. Wydarzenia nie dające się w ten sposób wyjaśnić, są cudami (por. I. Kant, Religia w obrębie
samego rozumu, przeł. A. Bobko, Kraków 1993, s. 113).
145
Angielskie: The Rapture , niemieckie: Die Entrükung .
146
Godnym zauważenia jest fakt, iż Mateusz stosuje ten czasownik w Futurum I medium, natomiast Aukasz w
Futurum I passivum. Znaczy to, iż posługujący się semickim językiem Jezus, użył aramejski odpowiednik para-
lambanw w Nifalu (koniugacja medialno-pasywna).
147
Termin ±ÁÀ±¶É używany byÅ‚ w znaczeniu być w duchu porwanym (2 Kor 12, 2.4; Ap Ezdr 5, 7), także
być przez Å›mierć porwanym (Mdr 4, 7.10.11). Zob. W. Förster, ‘ÁÀ±¶É, TWNT, Bd. 1, S. 471 f.
© Leszek JaÅ„czuk 32
Warszawskie Seminarium Teologiczne
ziemskiej. Czasownik ten sugeruje postępek złodzieja, a to w pełni
odpowiada charakterowi przybycia Chrystusa148.
Czynności porwania towarzyszyć będzie związane z nim zjawisko
przemienienia-przeobrażenia (±»»±ÃÃÉ 1 Kor 15, 51; µµÄ±ÃÇ·µ±Ä¹¶É
Flp 3, 21) ciała, czyli zmiana jego istoty. Owo przemienione
(przeobrażone) ciało będzie się zasadniczo różnić od obecnego, materialnego ciała149 i nie bę-
dzie go już można okreÅ›lać przy pomocy terminu ñÁ¾ (= )150. To nowe ciaÅ‚o nie bÄ™dzie
pobierało pokarmu i nie będzie posiadało układu trawiennego (1 Kor 6, 13a). Nie będzie też
zawierało układu krwionośnego (15, 50) co wskazuje też na brak układu oddechowego - ani
narządów płciowych (por. Mt 22, 30)151. Będzie ono zbudowane z substancji niebieskiej (1
Kor 15, 47). A więc przeobrażone ciało, nie będzie pełniło funkcji biologicznych i nie będzie
organizmem biologicznym. Najbardziej istotną cechą owego ciała jest nieśmiertelność i nie-
zniszczalność (1 Kor 15, 53-54), co pośrednio wskazuje na jego niematerialność152. Z 1 Kor
15, 52b wynika, że owo ciało będzie miało te same właściwości, co znajdujące się w krainie
umarÅ‚ych dusze wiernych153. ZmartwychwstaÅ‚e ciaÅ‚a bÄ™dÄ… É ±³³µ»¿¹ (Mt 22, 30; Mk 12,
25), a wedÅ‚ug Ak 20, 36 ¹Ã±³³µ»¿¹, bÄ™dÄ… wiÄ™c one albo takie same jak ciaÅ‚o anielskie, albo
podobne lecz niewiele odeń się różniące. Według 1 Jn 3, 2 ciała te będą podobne Bogu
(¿µ¿¹¿¹ ±ÅÄÉ µÃ¿µµÑ±). PaweÅ‚ okreÅ›la to ciaÅ‚o przy pomocy okreÅ›leÅ„: Ãɵ± µÀ¿ÅÁ±½¹¿Â
(1 Kor 15, 40), Ãɵ± À½µÅµ±Ä¹º¿½ (15, 44), a w Flp 3, 21 stwierdza, że ciaÅ‚o to bÄ™dzie
Ãŵµ¿ÁÕ¿½ ÄÉ Ãɵ±Ä¹ Ä·Â ´¿¾·Â ±ÅÄ¿Å (Jezusa Chrystusa)154. Przeobrażenie oznacza wiÄ™c
przekształcenie obecnego materialnego ciała w inne, niematerialne ciało, o właściwościach
charakterystycznych dla ciał anielskich.
Po doświadczeniu przeobrażenia , wierni jak należy tego się spodziewać będą
mogli spotkać się z przybywającym po nich Chrystusem. Nie spotkają Go natomiast ci, którzy
nie zostaną poddani przeobrażeniu . Według 1 Tes 4, 17 miejscem w którym dokona się to
spotkanie, ma być powietrze . Paweł chce przez to zapewne powiedzieć, że dokona się ono
poza powierzchnią Ziemi, ale jeszcze nie w niebie i niejako w przedsionkach nieba. Należy
się przede wszystkim spodziewać, iż będzie ono miało miejsce w innej niż nasza strefie rze-
czywistości, strefie niedostępnej dla materii. Ręka Boża ujmie nas jak swoją zdobycz i prze-
148
Por. D. Prince, Powstanie z martwych, przeł. A. Kwapisz-Piasecka, Warszawa-Lublin 1986, ss. 51-52.
149
Ciało (sarx) i krew Królestwa Bożego nie mogą odziedziczyć (1 Kor 15, 50). Według Tertuliana zmar-
twychwstałe ciało będzie mieć niezmienione właściwości fizyczne, będzie pozbawione krwi i odziane w dającą
nieśmiertelność substancję (por. De resurrectione carnis, 28; Apologetyk, 48, 13). Również Augustyn uważał,
że zmartwychwstałe ciało będzie materialne (De civitate Dei, XX,5).
150
ZmartwychwstaÅ‚e ciaÅ‚o zawsze jest okreÅ›lane terminem swma a nigdy ñÁ¾. Zob. w tej sprawie w: L. Stefa-
niak, Sposób zmartwychwstania ciał na podstawie listów św. Pawła, RBL 1957, nr 2, ss. 93-95. Ale
Ãɵ± stosowane jest zarówno w odniesieniu do ciaÅ‚a obecnego, jak i zmartwychwstaÅ‚ego (zob. 2 Kor 5, 8).
Według Boismarda Paweł w 1 Kor 15 nadaje ciału semicki sens i wskazuje na całego człowieka, natomiast w
2 Kor 5, 1.6.8 nadaje mu grecki sens (Nieśmiertelność czy zmartwychwstanie, Novum nr 11, 1979, ss. 55-56).
151
Wbrew temu, według Augustyna zmartwychwstaną obie płcie. Ludzie będą równi aniołom swą
nieśmiertelnością i szczęśliwością, ale nie ciałem (De civitate Dei, XXII,17).
152
Jak wiadomo każda forma materii jest zniszczalna i pod wpływem czasu ulega rozpadowi.
153
1 Kor 15, 52b nie wspomina o przeobrażeniu, uczestniczących w zmartwychwstaniu dusz umarłych (mają
one powstać jako nieskażone). W takim razie wspomniane przez 1 Kor 15, 51 przeobrażenie wszystkich (za-
równo umarłych, jak i żyjących) należy interpretować, jako przeobrażenie dokonujące się natychmiast po
śmierci wiernego.
154
Zob. w tej sprawie: R. Bultmann, Theology of the New Testament, London 1968, vol. 2, pp. 197-199; J.
Macquarrie, Principles of Christian Theology, London 1982, p. 362 ff.
© Leszek JaÅ„czuk 33
Warszawskie Seminarium Teologiczne
niesie do nieznanego wymiaru 155. Za środek lokomocji służyć mają w tej
podróży ½µÕµ»±¹ (1 Tes 4, 17)156.
Czynność przeobrażenia, jak i towarzysząca jej czynność
przeniesienia do innego wymiaru rzeczywistości, mają się dokonać w
niepodzielnie krótkim odcinku czasowym (µ½ ±Ä¿µÉ 1 Kor 15, 52)157 i
będą tak nagłe, że spowodują zniknięcie wielu ludzi z zajmowanego przez nich dotychczas
wycinka rzeczywistości158. Niektórzy z nich w chwili porywania będą się znajdować w po-
dróży (por. Mt 24, 40; Ak 17, 36), inni w pracy przy wykonywaniu określonych, wynikających
z ich zawodu czynności (por. Mt 24, 41; Ak 17, 35), a jeszcze inni będą w tym czasie spać na
swoim łożu w swoim domu (Ak 17, 34)159. Po owej niepodzielnie krótkiej chwili, znajdą się
[ Pobierz całość w formacie PDF ]