[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Niewątpliwie owe panie, trochę krótko widzące, powinny były włożyć okulary:
świece, panie>> .
Tak oto narodziła się ostatnia ze szwedzkiej linii Wazów, królowa Szwecji w latach
1632-1654, córka Gustawa II Adolfa. Kiedy wstąpiła na tron miała sześć lat. Do 1644 roku
sprawowała rządy pod przewodnictwem regenta A. Oxenstiernego. Już jako samodzielna
władczyni zmuszona była do rozdawnictwa dóbr Korony na skutek trudności finansowych,
jakie przeżywała Szwecja w wojnie trzydziestoletniej. Krystyna zresztą przyczyniła się do
przyspieszenia zakończenia tej wojny. Była oskarżana o rozrzutność i także z tej przyczyny w
1650 roku przeforsowała uznanie za następcę tronu jej kuzyna, Karola Gustawa.
%7łycie Krystyny w ostatnich latach pobytu w Szwecji, a szczególnie 34 lata przeżyte na
emigracji w Rzymie, to temat naszej opowieści.
Kim była Krystyna Aleksandra? Choć z pewnością nie należała do kobiet urodziwych
wiele będziemy o tym pisać w dalszym ciągu opowiadania to w całej Europie
zastanawiano się nad liczbą, płcią i stopniem pokrewieństwa jej kochanków. Idee
chrześcijańskie, przynajmniej w tej dziedzinie były jej zupełnie obce.
Była z całą pewnością osobą, odmienną biologicznie. Stopień odrębności to już
kwestia interpretacji. Cechowała ja skłonność do obu płci. W swoim wyglądzie, sposobie
zachowania i ubiorze, także jej obupłciowość była widoczna nad wyraz.
Była natomiast jedna z najbardziej wykształconych osób królewskiego rodu ówczesnej
Europy. Otrzymała wykształcenie godne następczyni tronu wielkiego mocarstwa, jakim była
wówczas Szwecja. Sama dodatkowo uzupełniała te dziedziny wiedzy, które ją pasjonowały.
Nauce poświęcała wczesne godziny poranne, jeszcze przed tym, kiedy z równa gorliwością i
zapałem całe dni przeznaczała na wypełnianie obowiązków monarszych. Dbała o handel i
rozwój rzemiosła. Kraj, choć pogrążony w wyniszczającej wojnie rozwijał się. Na dwór
królewski w Sztokholmie sprowadziła uczonych, wspólnie z nimi studiując i pisząc. Uczyła
się języków obcych znała ich 11, w tym arabski i hebrajski. Interesowała się historią,
sztuką. Założyła wielką kolekcję dzieł sztuki włoskiego renesansu oraz starych rękopisów z
pierwszych wieków chrześcijaństwa. We wzbogacaniu kolekcji pomagała jej armia szwedzka,
w zwycięskich bitwach i wojnach łupiąc i grabiąc skarby kultury w sąsiednich krajach.
Jej życie wypełniały dwie pasje: miłość do nauki i sztuki oraz niepohamowane dążenie
do burzliwego i zmiennego życia, nie tylko uczuciowego. W tej dziedzinie jej styl
przypominał najbardziej barwne lata cesarstwa rzymskiego, średniowiecza i wczesnego
renesansu.
Póki, co, wszystko to działo się w chłodnych, drewnianych pałacach, chatach i
przybytkach nienawróconego jeszcze Sztokholmu.
Zachowała się do dziś, sporządzona w połowie XVII wieku, jej charakterystyka. Oto
ona: Królowa Szwecji jest niewielkiego wzrostu, ma wydatne czoło i duże, jasne, przyjazne
oczy; cienki orli nos. Jej głos, sposób mówienia, chód, gesty są typowo męskie. Jezdzi jak
83
huzar. Jeżeli człowiek nie przygląda się jej z bliska, sądzi, że jest mężczyzną. Do konnej
jazdy nosi jak Hiszpanie kapelusz i płaszcz i tylko po długiej sukni można poznać, że jest
kobietą. Przechodzi do galopu, nie wkładając nawet nóg w strzemiona; nikt nie może za nią
nadążyć i dalej: nawet na dworze nie nosi biżuterii, tylko pierścień. Koszulę ma często
poplamioną atramentem, często nawet podartą. Jeśli ktoś wysunie sugestię, że powinna się
bardziej sobą zająć, mówi, że to jest dobre dla ludzi, którzy nie mają nic do roboty .
Była osobą i królową o niezwykłej pracowitości.
Ideą przyświecającą jej życiu, była idea wolności. Wolności zarówno osobistej jak i
wolnego królestwa. Ludzi dzieliła wyłącznie na prawych i nikczemnych. W cytowanym już
opisie, czytamy dalej: & nie pozwala wspominać o małżeństwie. Nikt nie zdołał przekonać
jej, żeby wyszła za mąż. Mówi, że urodziła się wolna i chce umrzeć wolna. Czasami bardzo
szybko przechodzi od uśmiechów i wesołości do godności i majestatu królowej. Ma świtę z
dam dworu, pochodzących ze szlachetnych rodów, ale więcej dla formy niż dla osobistej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]